ممنوع الخروج کردن فرزند:پدر میتواند دختر را ممنوع الخروج کند

ایا پدر میتواند دختر بالای ۱۸ سال را ممنوع خروج کند؟!

آیا پدر میتواند ممنوع الخروج کند؟! بعضی مواقع فرزندان قربانی اختلافات خانوادگی و کشمکش‌های میان پدر و مادر می‌شوند. برای مثال پدر برای فشار آوردن به زن از اجازه خروجی که در گذشته برای فرزند مشترک داده، صرف‌نظر می‌کند و از این طریق فرزند را ممنوع الخروج می‌کند؛ و یا مادر برای داشتن مزیت با ادعای این‌که امکان مهاجرت فرزندی که حضانتش با پدر است از دادگاه خانواده حکم ممنوع الخروج کردن فرزند را دریافت می‌کند.

زمانی‌که پدر و مادر از هم جدا می‌شوند اگر که فرزندی داشته باشند، بر اساس قانون باید یکی از آن دو حضانت فرزند را به عهده بگیرد.

واگذار شدن حضانت فرزند به یکی از والدین به معنی این نیست که والد دیگر نمی‌تواند فرزند خود را ملاقات کند و یا حق اخذ تصمیماتی برای وی را نخواهد داشت.ممنوع الخروجی فرزند از جمله مواردی می‌باشد که در دادگاه مورد بررسی قرار می‌گیرد.

در ادامه ای مطلب موسسه حقوقی حامد امیری قصد دارد به‌طور کامل حکم ممنوع‌ الخروجی فرزند را برای شما توضیح دهد. پس مطالعه این مقاله را از دست ندهید و در پایان نظرات خود را برای ما نمایید.

ممنوع الخروجی فرزند توسط پدر

نحوه ممنوع الخروج كردن فرزند؟ کسی که بر مبنای نظر قاضی، صلاحیت حضانت فرزند را دارد و از فرزند مراقبت می‌کند، این حق را ندارد که بدون اطلاع والد دیگر فرزند را از کشور خارج کند و یا محل زندگی وی را تغییر دهد.

چراکه این امر موجب می‌گردد، والدی که حضانت فرزند را در اختیار ندارد دیگر نمی‌تواند فرزند خویش را ملاقات کند و از حق و حقوق خود باز می‌ماند.

زن و شوهری که حضانت فرزند با وی نمی‌باشد، قادر خواهد بود که در صورت ملاحظه خارج شدن فرزند بدون اجازه و هماهنگی با وی از والد دیگر که حضانت با او می‌باشد، در دادگاه طرح دعوی شکایت کند. قاضی هم با تعیین یک حکم موقت از خارج شدن فرزند بدون اجازه والدش جلوگیری می‌نماید.

خارج کردن فرزند از کشور چه شرایطی دارد؟

در ماده‌های 41 و 45 قانون حمایت از خانواده چنین مقرر شده است که صلاح فرزند اصلی‌ترین موضوع می‌باشد که می‌بایست توجه زیادی به آن شود.

به همین علت چنانچه دادگاه تشخیص دهد که مصلحت فرزند در خارج شدن وی از کشور و یا حتی تغییر مکان زندگی او می‌باشد، این اختیار را به والد حضانت کننده خواهد داد که بتواند فرزند را از کشور خارج نماید.

به موجب ماده 42 قانون حمایت از خانواده:

«فرد حضانت کننده در صورتی که بتواند در دادگاه ثابت کند که صلاح فرزند او در خروج از کشور و یا تغییر محل زندگی او است این اجازه را خواهد داشت که مجوز خروج از کشور فرزند خودرا دریافت نماید.»

با این‌حال این امر زمانی ممکن است که والد حضانت کننده فرزند توسط وکیل مجرب خانواده در دادگاه ثابت کند که فرزند را به کشور باز می‌گرداند و با خارج کردن فرزند از کشور از دیدار وی با والد دیگرش ممانعت نخواهد کرد.

در چه صورتی گرفتن رضایت والد دیگر برای خروج فرزند از کشور الزامی است؟

در ماده 18 قانون حمایت خانواده آمده است که اگر فرزندی که قرار است از کشور خارج شود زیر هجده سال سن داشته باشد و تحت حضانت مادرش باشد، دارا بودن اجازه پدر برای خروج او الزامی خواهد بود و مادر نمی تواند بدون اخذ اجازه پدر فرزند را از کشور خارج کرده و یا محل زندگی او را که طبق توافقات تعیین شده است را تغییر دهد. (شرایط خروج دختر بدون اجازه پدر نیز وجود دارد اما قوانین خاص خود را دارد و قبل از اقدام هر عملی بهتر است آنها را بدانید)

روش‌های ممنوع الخروج کردن فرزند

این قانون برای پدرها نیز صدق می‌کند و چنانچه حضانت فرزند بر اساس قانون به پدرش واگذار گردیده باشد و پدر تصمیم خروج فرزند بدون اجازه از مادرش را داشته باشد، برای مادر فرزند نیز این امکان وجود دارد که از خارج شدن فرزند خود از کشور جلوگیری کند. مادر جهت ممنوع‌ الخروجی فرزند می‌تواند به دو طریق اقدام نماید.

به‌عنوان مثال در حالی‌که پدر قادر است برای فرزند خود ویزا دریافت کند؛ ولی مادر در صورت نداشتن رضایت می‌تواند به اداره ویزا و گذرنامه رجوع نماید و از خروج فرزند خویش ممانعت کند.

راه دیگر ممنوع‌ الخروج کردن فرزند، مادر می‌تواند با رفتن به دادگاه و اثبات کردن این موضوع که پدر تصمیم دارد بدون هماهنگی وی فرزند را از کشور خارج کند، نسبت به ممنوع الخروج کردن فرزندش اقدام کند.

حکم ممنوع الخروج کردن فرزند در دادگاه چگونه صادر می شود؟

در صورتی‌که هر یک از والدین که حضانت کودک را در اختیار ندارند به دادگاه مراجعه کند و ضمن ثبت شکوائیه از قاضی درخواست کند که فرزندشان را ممنوع الخروج کند، قاضی هم با بررسی همه جوانب این رای را صادر خواهد کرد.

با این‌حال صدور حکم ممنوع الخروجی فرزند به آسانی صورت نمی‌گیرد و می‌بایست والد ادعای خویش را اثبات کند.

به‌منظور اثبات ادعا باید والد دیگر در دادگاه گذرنامه فرزند خویش و یا مدارکی را ارائه دهد که حاکی از آن باشد، والدی که حضانت فرزند را در اختیار دارد، قصد خروج فرزند از کشور را دارد.

البته این رای موقعی صادر می‌گردد که خارج کردن فرزند از کشور به صلاح او نبوده و سود و منفعتی برای وی به دنبال نداشته باشد.

قوانین مربوط به خروج فرزند از کشور

«صغیر و مجنون را نمی‌توان بدون رضایت ولی، قیم، مادر یا شخصی که حضانت و نگهداری آنان به او واگذار است. از محل اقامت مقرر بین طرفین یا محل اقامت قبل از وقوع طلاق به محل دیگر یا خارج از کشور فرستاد. مگر اینکه دادگاه او را به مصلحت صغیر و مجنون بداند و حق ملاقات اشخاص ذی‌حق این امر را اجازه دهد. دادگاه در صورت موافقت با خارج کردن صغیر و مجنون از کشور، بنابر درخواست ذی‌نفع، برای تضمین بازگرداندن صغیر و مجنون تامین مناسبی اخذ می‌کند.»

در ماده 42 قانون حمایت از خانواده چنین مقرر است که:

همین‌طور به موجب ماده 18 قانون گذرنامه: «تمام افراد زیر 18 سال. چه دختر و چه پسر، به منظور خروج از کشور به رضایت قهری پدر نیاز داشته. و بدون رضایت پدر امکان صدور گذرنامه و متعاقبا خروج از کشور برای آنان میسر نیست.

و اگر مادری حضانت فرزندش را عهده‌دار باشد وی تنها در صورتی می‌تواند. فرزند زیر 18 سال را از کشور خارج کند که رضایت پدر را داشته باشد. قانون بدون رضایت پدر اجازه خروج فرزند از کشور را به مادر نمی‌دهد.».

آیا پدر میتواند فرزند بالای ۱۸ سال را ممنوع الخروج کند؟

از طرفی دیگر چنانچه پدر حضانت فرزند را بر عهده داشته باشد. باز هم او حق ندارد بدون اذن مادر فرزندی که حضانت او را عهده‌دار است. از کشور خارج کند و اگر مادر از خروج فرزند خود از کشور رضایت نداشته باشد. می‌تواند در این خصوص طرح دعوی کند و قانون این حق را به‌منظور وی در نظر می‌گیرد که برای فرزند خود تعیین تکلیف کند.

اکنون رضایت نداشتن نسبت. به خارج شدن فرزند از کشور و طرح دعوی در این مورد به اسناد و مدارکی نیاز می‌باشد که در ادامه به توضیح آن‌ها می‌پردازیم.

والد در صورت رضایت نداشتن نسبت به خارج شدن فرزندش. از کشور باید با همراه داشتن سند ازدواج یا عکس آن، سند طلاق یا عکس آن، شناسنامه خواهان و شناسنامه فرزند. یا فرزندان یا عکس شناسنامه ایشان همچنین دادخواست حق حضانت یا حق ملاقات با فرزند به سازمان مهاجرت مراجعه نموده. و از حق قانونی خویش در ارتباط با رضایت نداشتن نسبت به خروج فرزند خود استفاده کند. شایان ذکر است که شاکی به‌منظور احراز هویت باید کارت ملی و بدای پرداخت هزینه مرتبط، کارت عابر بانک را به دنبال داشته باشد.

مراجع قانونی برای ممنوع الخروج کردن

ممنوع‌ الخروجی می‌بایست. بر اساس ماده 160 قانون گذرنامه، ماده 133 قانون آیین دادرسی کیفری و یا مطابق با دستور تصمیم مقاماتی باشد. که بر اساس ماده 17 قانون گذرنامه قادر هستند حکم عدم منع از خروج را بدهند.

حکم منع خروج می‌بایست بر اساس نظر قضایی باشد، که این نظر می‌بایست ناشی از یک شکایت یا اعلام جرم باشد. با این‌حال مواد درج در ماده 17 قانون گذرنامه به‌منظور این موضوع استثنائی قائل گردیده است.

به موجب این ماده قانونی، «دولت می‌تواند. از صدور گذرنامه و خروج بدهکاران قطعی مالیاتی و اجرای دادگستری و ثبت اسناد و متخلفان از انجام تعهدات ارزی طبق. ضوابط و مقرراتی که در آیین نامه تعیین می شود جلوگیری کند.».

فردی که حضانت فرزند را عهده‌دار می‌باشد. این حق را دارد که نسبت به ممنوع الخروجی فرزند خویش اقدام نماید تا ولی قهری نتواند نسبت به خروج فرزند اقدام نماید. در مورد فرزندی که به سن بلوغ شرعی رسیده‌اند اما هنوز 18 سال کامل نشده‌اند، مقررات قانون گذرنامه حاکمیت خواهد داشت.

نتیجه گیری ممنوع الخروج کردن فرزند

همان‌گونه که در این مقاله متوجه شدیم. در صورتی‌که پدر قصد کند فرزند خویش را ممنوع‌ الخروج کند از طریق اداره گذرنامه به‌راحتی می‌تواند در اندک زمان این اقدام را انجام دهد. و از طرفی متوجه شدیم که هیچ یک از پدر و مادر بدون رضایت طرف مقابل نمی‌توانند

فرزندان را از کشور خارج کنند و درصورتی‌که این قصد را داشته باشند. مادر می‌تواند از طریق مراجعه به دادگاه و گرفتن حکم فرزندان را ممنوع‌ الخروج از کشور کند. و پدر علاوه بر این که گرفتن گذرنامه مستلزم وجود رضایت اوست باز هم امکان دارد. نسبت به ممنوع الخروجی فرزند خود از طریق اداره گذرنامه اقدام کند.